De voedselsoevereiniteit
Op de Word Food Summit van 1996 stelde de landbouwersbeweging Via Campesina een definitie van voedselsoevereiniteit voor als “het recht van volkeren op gezond en cultureel passend voedsel dat geproduceerd wordt met duurzame methoden, en het recht van volkeren om hun eigen landbouw- en voedselsystemen te definiëren. »
De cijfers liegen er niet om: meer dan 800 miljoen mensen in de wereld lijden nog steeds honger en het principe van voedselzekerheid, aangenomen in 1996 op de World Food Summit, blijft een vrome wens in het licht van hongersnoden, junkfood en klimaatcrises.
Wat we vandaag meemaken is een echte wereldwijde voedselwanorde, veroorzaakt door de monopolies van enkele voedseloligarchieën, speculatie met grondstoffen, neoliberalisme in de handel, landroof en de toe-eigening van levende organismen door economische machten. België is niet immuun voor deze wanorde.
De zeven pijlers van de voedselsoevereiniteit
In al onze acties op de Ketelhoeve streven we de zeven pijlers van voedselsoevereiniteit na.
De eerste zes pijlers werden ontwikkeld op het Internationaal Forum voor Voedselsoevereiniteit in Nyéléni, Mali, in 2007. De zevende pijler – de heiligheid van voedsel – werd toegevoegd door leden van de “Cercle autochtone” tijdens het project rond voedselbehoeften
De voedselbehoeften van mensen centraal stellen
De voedselbehoeften van mensen centraal stellen in het beleid & benadrukken dat voedsel meer is dan louter een consumptiegoed
Kennis en vaardigheden verfijnen
Voortbouwen op traditionele kennis; onderzoek gebruiken om deze kennis te ondersteunen en door te geven aan toekomstige generaties; technologieën verwerpen die lokale voedselsystemen ondermijnen of vervuilen.
Werken in harmonie met de natuur
Het optimaliseren van wat de ecosystemen ons te bieden hebben en het opwaarderen van veerkracht.
Voedselproducten opwaarderen
Het ondersteunen van duurzame middelen van bestaan en het eren van het werk van alle duurzame voedselproducenten.
Voedselsystemen organiseren op lokaal niveau
Het verkleinen van de afstand tussen voedselproducenten en consumenten; het verwerpen van dumping en ongepaste voedselhulp; ingaan tegen de afhankelijkheid van transnationale en onverantwoordelijke bedrijven.
Zorgen voor lokale controle
Het toekennen van controle aan lokale voedselproducenten; het erkennen van de noodzaak om territoria te bewonen en te delen; vechten tegen de privatisering van natuurlijke hulpbronnen.
De heiligheid van voedsel erkennen
Erkennen dat voedsel een geschenk van het leven is en niet verspild mag worden; ervoor zorgen dat voedsel geen handelswaar wordt.